2014 yılında kaleme aldığım, ancak 2016 yılının ilk ayında baskıdan çıkarabildiğim KURUMSAL DEVLET HUZURLU MİLET adlı kitabımın 11. Sayfasındaki bir anımı, yazdığı şekliyle paylaşıyorum.
Babamız berberdi.
Yıl 1973, dükkanımız Maltepe Tren İstasyonu’nun tam karşısındaydı. Asker sevkiyatları trenle yapılırdı, trenlerin makas değiştirdikleri istasyona direk bakardık. Tren saatlerce bekler ve içindeki askerler acıkırdı. Babam sürahilerle ayranlar yaptırır, ekmek arası kaşar hazırlatıp askerlerimize dağıttırırdı. Tabii ki bunu yaparken esnaf arkadaşlarının katkısı da küçümsenmeyecek kadar fazlaydı. Dağıtıma giden acemi askerlerin gözlerindeki mutluluk, dillerindeki teşekkür babam ve esnaf arkadaşları için büyük zenginlikti. Şu bir gerçekti, askerler acıkmış ve susamıştı. Müşterilerden “Devlet bunları görmüyor mu?” dediklerinde babam “Devlet hangisiyle uğraşsın?” der, savunmaya geçerdi.
Eski tahta bir köşkte kirada oturuyorduk. Her Ramazan ayında iftar vakti evimizin sofrasında 25-30 kişiye iftar verilirdi. Babamın bildiği yoksul, meczup insanlara annem büyük kazanlarda yemekler yapardı, abimlerle sofraları kurardık. Mazlum insanların duaları annemi babamı çok mutlu ederdi. Biz ise çocuksu duygularla üfleyip püflerdik. Bu durumu fark eden babamız, “Her insan ölümü tadacak, yaptıklarımız ebedi hayatta arkadaşımız olacak. Elbet sizler de büyüyeceksiniz, belki de önemli mevkilere geleceksiniz. Sakın ha sakın kul hakkı yemeyin! Bedelini ödemeden hiçbir şey almayın, hayatta en pahalı şey bedelini ödemeden aldığınızdır Bu mazlumlara ve gariplere yaptığınız hizmetler ise yaradanın bize verdiklerinin karşılığında küçük bir bedeldir. Muhakkak ki adaletinizden, dürüstlüğünüzden rahatsız olanlar çıkacaktır. Zulme, iftiraya uğrayabilirsiniz. Sakın pes etmeyin! Bilmelisiniz ki Hak her zaman galip, batıl ise zelil olur. Kinci olmayın, zalimlerle de birlikte davranmayın.” derdi.